Mijn kanker verhaal.

English below.

Vandaag niet een verhaal over Thailand. Vandaag een kijkje in mijn leven. Door te schrijven verwerk ik alles steeds beter en ik weet zeker dat ik niet de enige ben en hoop zo mensen te kunnen inspireren. 

Maandag 8 januari 2018

Deze dag staat,  nu ik eraan terug denk, zo dichtbij. 8:50 uur moest ik naar het ziekenhuis. Het antwoord wist ik al toen ik het ontdekte op 24-12-2017. Mijn eigen lijf gaf dat al aan en ik ken haar als de beste. Gelukkig mijn huisarts ook en regelde binnen een week een doorverwijzing.

A fijn, op van de zenuwen dus! Prikkelbaar, nerveus en geen idee wat er nou allemaal moest gebeuren. Ziekenhuizen waren mij helaas niet onbekend . De arts vroeg naar mijn verhaal en klachten. Ik ontdekte de knobbel eind december en dat was niet groter dan een kleine knikker. Vandaag de dag was het toch meer een bonk qua gevoel en ook nog eens hard en gevoelig.

Dóór naar de afdeling radiologie voor de mammafoto's en misschien een echo. De horrorverhalen hebben we allemaal gehoord en het is ab-so-luut geen pretje. 

Misschien ligt het aan de cup maat, geen idee. Daarna naar de echo, want gezien mijn leeftijd (toen 32 jaar) was zo'n foto niet gegarandeerd. 

Ik hoop dat we hier toch een andere oplossing in de toekomst voor hebben.

Ja op de echo was wel iets te zien, niks om mij zorgen over te maken. Ik dacht oké top, maar ook heel raar en het voelde zeker niet goed. In mijn hoofd was het een achtbaan, maar deze woorden gaven mij een verlichting.

Terug naar de arts, gelukkig woonde ik tegenover het ziekenhuis, in een hele leuke rijtjeswoning op de dijk. Zo kon ik tussendoor ook naar huis. Ik vertelde wat en hoe alles is gegaan en wat de radioloog zei. Ze was gelijk daadkrachtig en zei dat kan/mag niet en wat hij zag is niet op de plek wat wij bedoelen!

(Huh?) 

Dus weer terug naar radiologie voor een echo. Terug op de afdeling had ik een vriendelijke oudere radioloog. Hij vertelde precies hoe en wat en begreep mij op dat moment. Helaas moest hij ook een punctie nemen, het is geen aangenaam gevoel en zo onder je neus. Er zijn betere dingen te bedenken. Deze uitslag werdt naar het lab gestuurd en op kweek gezet. Dit duurde uiteraard. En ddirect werdt de agenda vol gepland, 10 januari mri , 11 januari radiologie, 15 januari terug naar de arts. De malle molen iin. Uitslag: Triple negatief graad 3.

Dat ging zo snel, bloedprikken, apotheek intakegesprek, anesthesioloog intakegesprek. Ik bleef lekker in beweging met al die afspraken. 

De behandelingen hebben 1,5 jaar geduurd. Ik ben wel eerder gestopt met de chemo daar de tumor weer ging groeien. Ze hebben het hele plan toen omgegooid en moest ik uiteindelijk toch amputatie links. Later heb ik reconstructie gehad met eigen weefsel doormiddel van een diepflap. 

En vandaag de dag zondag 8 januari 2023, 5 jaar naar diagnose ben ik toch wel heel trots dat ik er nog mag zijn op deze wereld.

Geniet van het leven en haal eruit wat erin zit. 

Heb je momenteel de diagnose borstkanker of wil je meer weten hierover neem dan een kijkje op de volgende sites: 

Borstkanker.nl

Kwf

Kanker.nl

Hello everyone, 

Normally i would do a post about the beautifull country Thailand. instead, i want to give you a few glimps of my personal life.

I've been holding a journal for the most part of my life, and i've came to realise that writing really helps me process things that has been going on in my life. Wich i'm sure some of you can relate and if not, to inspire people.

I will allways remember this day like it was yesterday.

*Monday, January 8, 2018*

I had a appointment at the hospital at 8:50.

I allready knew the anwser as i discovered it myself while taking a shower on December 24, 2017. 

My body told me this wasn't right, and i know her as the best.

Luckely my docter confirmed it and was able to set a appointment within a week to get it checked at the hospital.

So there i stand in front of this huge hospital, not knowing what is going to happen this time and drained from the emotions that were raging in my head the last couple of days.

Not that hospital visits were rare to me, not at all. Only this time it was a whole other setting.

De doctor asked his formal questions and i told him my story and my complaints. About how i discovered the lump in December and it's marble-ish size and that it was hard and sensitive.

"Go to the Radiology Department for a mammogram and possibly a Echo."

We all heard the horror-stories and it's definitely not a thing to take lightly.

Maybe it was my cupsize, i don't really know. But i had to do a echo aswell since my age(then 32) didn't guarantee the outcome of my mammogram.

I hope that in the future we will find better ways to do this.

"So we've found something but i don't really think you should be worried about it."

My head was spinning like a rollercoaster at this moment. 

His words gave me comfort but i knew somewhere deep that it wasn't right.

Back to my first doctor. 

Lucky me i had a beautifull house across the hospital that allowed me to go back and forth in between times.

I told the doctor about the mammogram and echo and that i shouldn't worrie about it.

She looked at me in aw and told me that the radiologist wasn't allowed to say such things and besides that, he was looking at the wrong place.

What is happening?

Back to radiology for a new echo it is then.

Arriving at the department i see that i have a new radiologist. He was very friendly and guided me trough the process step by step.

Unfortunately he had to make a puncture to send the results to a lab where they can examine it wich is by the way a extremely unpleasant feeling as you see it happening right under your nose.

Horrible experience.

It took about 10 days for the results to come back.

My agenda was full that week right after we were done.

Jan 10 for a MRI, Jan 11 Radiology, Jan 15 back to the doctor

And as these days went by the results came closer untill they were actually here.

Stage 3 tripple-negative breastcancer.

It went all so fast after this.

Bloodtests, intakes for the pharmacy and appointments for the anesthesiologist. 

I must say it did gave me enough exercise when i look back.

The treatments lasted for 1.5 years where i stopped with chemo as the tumor all of a sudden started to grow.

They rerouted the whole plan but eventually had to amputate my left breast.

Later on i had a breast reconstruction with the DIEPflap method.

FastForward today, January 8 2023, 5 years after my diagnose i'm pretty damn proud of me still walking this earth.

Enjoy life and live it to the fullest while you can