Een kijkje in de woorden van Jessje.

De afgelopen weken heb ik geregeld de vraag gekregen van mijn Lieve Nederlandse vrienden/familieleden, hoe ik terug keek op 2023. Watvoor jaar was het nou daadwerkelijk voor mij, wat laat ik achter, waar stond ik toen en waar bevinden mijn geaarde platvoeten nu. Het heeft me aan het denken gezet en schrijven is wat ik vanaf kinds af aan mezelf heb aangeleerd. Op deze manier kan ik mijn gedachten ventileren, toen dacht ik ja ik had mezelf beloofd om een goede afsluiting te maken. Maar deze belofte was ik nog niet nagekomen.

Januari 2023 was ik in Thailand en een wonder leek te gebeuren en zo ontdekte ik dat ik zwanger bleek te zijn.

Ik kreeg ook eindelijk na meervoudige obstakels en struggels goed bericht vanuit Nederland en ineens werdt alles werkelijk. Ik had geen basis en zweefde zo hier en daar rond genietend van het leven. Tenminste dat dacht ik.

Vanwege de zwangerschap, mijn medisch verleden en een goed gesprek met mijn oudeheer, was het verstandig om naar Nederland te gaan. Ik keek daar ontzettend tegenop en liep keihard tegen een mentale (stress) muur aan. De gedachten aan Nederland benauwde mij en dan hebben we het nog niet eens over mijn persoonlijke en mentale gesteldheid. 

De gedachten en het weerzien met familie en vrienden was een positieve gedachten. Eenmaal in Nederland met het plekje op de camping, had ik weer een veilige haven in Nederland. Al was dit in Nederlandse begrippen toch wel een flinke afstand van mijn liefhebbende aardbewoners. De periode in Nederland ben ik zeker dankbaar en dichterbij speciale bijzondere mensen gekomen.

Helaas ook een miskraam gehad en mensen ook verloren en zien voorbij hobbelen, gepaard op verschillende emotionele ontwikkelingen en zelf ontplooiing. We hebben elkaars paden mogen kruisen. Dankbaar. 

De confrontatie aangegaan met mezelf en het geen 'waar we in de buitenwereld naar mijn idee nooit zo openbaar over zijn' huiselijk geweld. 

Mijn erkenning gehad vanuit de staat. Gerechtigheid kan ik het niet noemen, wel meer zelf acceptatie en persoonlijke ontwikkeling. 

De achter gesloten deuren. Want stel je voor wat een ander daar van vindt, we wisten het allemaal zo goed en achteraf gezien wisten we het allemaal wel. Het benoemen blijft een gevoeligpunt. 

En een nieuwe 'thuis'haven, daar waar Jessje, Jessje kan zijn en de mentale struggels kan handelen. Het iets geven en kunnen betekenen in deze verloren wereld, afhankelijk van onze aardbewoners, zij die liefde verdienen en in overvloed terug geven met hun dankbaarheid. 

Een doel voor 2024, Saved Souls Foundation.

 2023 was weer en bijzonder jaar, met een lach en een traan. Woede en verdriet, vallen en opstaan. Wat is goed en wat is slecht..... zolang we ons zelf blijven ontwikkelen en groeien in deze wereld leef je.

Ik vier O/N ook nog met een gipsvoetje. Dus 2024 zal zeker ook weer een bijzonder nieuw jaar worden. 

Beter spijt van de dingen die je hebt gedaan, dan spijt van de dingen die je niet hebt gedaan.